اگر حتی کمی پیگیر اخبار روز باشیم ممکن است صبح یکی از روزهایمان با شنیدن اخبار نسل‌کشی روهینجا‌ها در میانمار از رادیو آغاز شود، در تاکسی مسیر رفتمان به محل کار بحثی در مورد جنگ داخلی سوریه بشنویم، ظهر در توئیتر عکسی از کودکان قحطی‌زده‌ی یمن ببینیم، همکارمان خبر جدیدترین ویدئوی سربریدن داعش را در تلگرام بازنشر دهد، عصر در تلویزیون تظاهرات نازی‌ها در امریکا را ببینیم و شب به فکر اعتصاب غذای زندانیان همفکرمان بخواب برویم.
هرچقدر هم آدم خوشبینی باشیم بعد از چنین روزی با خود خواهیم گفت، چه بر سر دنیا آمده؟ آیا دنیا با سرعتی فزاینده هر روز ناامن‌تر و سیاه‌تر نمی‌شود؟
خوب که نگاه کنیم دنیا سیاه‌تر از گذشته نیست. کافی است امروزش را با شصت هفتاد سال پیش مقایسه کنیم. تصور کنیم دنیایی را که فقط برای یک نمونه هم که شده تبعیض نژادی در بسیاری از پیشرفته‌ترین بخش‌های آن طبیعی قلمداد می‌شد.
پس چه عاملی باعث شکل‌گیری این ذهنیت تیره و تار از روزگارمان شده؟
به نظرم بخشی از ماجرا برمی‌گردد به بزرگتر شدن دنیایی که هر یک از ما در آن زندگی می‌کنیم. در گذشته دنیای هر کس را محله‌ای تشکیل می‌داد که در آن زندگی می‌کرد. اخبار شهرهای اطراف هم به کندی به یکدیگر می‌رسیدند، چه رسد به اخبار کشورهای دیگر و قاره‌های دور. در مورد گذشته‌ای خیلی دور حرف نمی‌زنم. از اولین ارتباط زنده‌ی تلویزیونی بین دو سوی اقیانوس اطلس کمتر از ۶۰ سال می‌گذرد. در دنیای شصت سال پیش اخبار تظاهرات نازی‌ها در آمریکا شاید هرگز به گوش من ایرانی نمی‌رسید. در چنان دنیایی اروپا ممکن بود درگیر جنگ جهانی باشد و اثر چنین حادثه‌ی بزرگی سه سال بعد از آغازش به ایران برسد. فکر کنید صبح از خواب بیدار شده‌اید و در خیابان ماشین همسایه را می‌بینید که شیشه‌اش شکسته و وسایلش را برده‌اند. پس از دیدن چنین صحنه‌ای احتمالا تا مدتی خیالتان از ماشینتان راحت نخواهد بود و اضطراب دارید که بلای مشابهی سر ماشین شما بیاید. این اتفاق برای هر محله‌ای شاید یکبار در سال بیافتد. اما شما هر روز صبح بیدار می‌شوید و اخبار روز به شما گوشزد می‌کند که هر روز صبح در شهرتان دزدها همین بلا را سر ده‌ها ماشین آورده‌اند. شهر ناامن‌تر نشده اما شما دیگر احساس امنیت نمی‌کنید.
دنیا برای سفر کردن کوچک شده‌است. اما دنیایی که زندگی روزمره‌ی هرکدام از ما در آن می‌گذرد هر روز بزرگتر می‌شود. و اگر در دنیای کوچک گذشته هر از چندی رویدادی ناخوشایند زندگی را برای مردمان تلخ می‌کرد دنیای امروز آنقدر بزرگ هست که هیچ روزی از چنین اتفاق‌هایی بی‌نصیب نماند.
برای زندگی در این دنیا نیازمند ظرفیت بیشتری هستیم تا بتوانیم رویداد‌های بیشتری را هضم کنیم. باید خیلی بیشتر به سلامت روانمان اهمیت بدهیم. شاید در راه حفظ این سلامت روان بد نباشد هر روز به خودمان یادآوری کنیم دنیا سیاه‌تر از گذشته نیست. ما منظره‌ی وسیع‌تری را می‌بینیم. و اگر خوب نگاه کنیم، زیبایی‌ها هم در این چشم‌اندازِ پهن‌تر بیشتر شده‌اند. 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر